دل است دیگر

یا شور می‌زند یا تنگ می‌شود یا می‌شکند

آخر هم مهر سنگ بودن می‌خورد روی پیشانی‌اش…

درخودنگاه می کنم تاببینم که خطا کجاستـــ ،

بعد ازکمی تامل و قدری سکوتـــ

پی میبرم آنجا که خالی ازتوستـــ ، خطاستـــ ….!

دردم ایــــــــــــــن بـــــــــــــــــــود…
“درکــــــــــــش”به”دردم”نرســــــــــــــــید…!!!

هیچوقت ادعای خاصـــــــــــــ  بودن نـــــــــــــــــــکردم ،
اما خاصــــــــــــــ بودن عشـــــــــــــــق تو… منو هم خاصــــــــــ  کرد..

בلـــَم گرفتــﮧ… از همــﮧ ی بــی تفآوتــی هآ… از همــﮧ فــَرآموشی هآ… از هَمﮧ بــی اعتمــآدی هآ…

کــآش معلــمی بود و انشـ ـ ـــآیی مــی خوآســت…

“روزگــآر خوב رآ چگونــه مــی گــُذرآنید؟؟؟

یاد تو
هیچ گاه از بین نمیرود
بلکه
از سطری
به سطری دیگر
منتقل میشود…
و اینست قانون پایستگی چشمانت!

من غرورم را به راحتی به دست نیاوردم

که هروقت دلت خواست خردش کنی….!!!

غرور من اگر بشکند…

با تکه هایش

شاهرگ زندگی تو را خواهم زد…

میشوم پیچک…

وحشی میپیچم دورت…

.محکم

که نتوانی لحظه ای بی من زندگی کنی….

در هر جغرافیایی که باشم
جهت ها
تفاوتی ندارند
تمام دامنه های دلم، رو به سمت “خنده های” توست!

خیلی ازیـــــــــــــخ کردن های ما ازســـــــــــــرما نیســـــــــــــت…
لحـــــــــــــن بعضــــــــــــــیها
زمســــــــــــتونیـــــــــــه …