قلبم را گـــــــره زده ام به بند کفشـــــم…

تا هـــــــــوس ماندن نکند…

زیر پای خودم لــــــــه شود بهتر اســـــــــت …

ســــــــــتاره من

جایی قبل تر از هزار ســـــــــال نوری پیش،

مرده است…

و من قرن هاست،

به هیچ زل زده ام …

چــــــــــایت را تلــــــــخ ننـــــــــوش،

کافی ســـــــــــــــت صــــــــــــدایم کنی…

تا تمام قــــــــــندهای دلــــــــــم را برایت آب کـــــــــــــــنم…

مثل آنکه شـــــــــــاهرگ احســـــــاسم را زده باشـــــــــی…

بنــــــــــد نمی آید

دوســــــــــــــت داشتــــــــــنت…

دلـــــــــــم آرامــــــــــــشِ وارونــــــــــه میــــــــــخواهد
یعنـــــــــــــی:
“ش م ا ر ا

“پایــــــــــیز” مرا عاشق میکند
“باـــــــــــــــران” عاشق تر
حالا تو بگو
این “باران پایـــــــــــیزی” با من چه میکند…؟

من عاشـــــــــق نیستم!

فقط گاهی… حرف تو که میشود دلم…

مثل اینکه تـــــــــب کند گــــــــرم و ســـــــــرد میشود

توی سیــــــــنه ام چـــــــــنگ می زند آب میشود…

هر جای دنیا میخواهی
باش…!!!
من…!!
احساسم را…!!!
با همین
دست نوشته ها…!!!
به قلبت
میرسانم…!!!

خاطـــــــــــرات بی هــــــــوا می آیند
گاهی وســـــــــط یک فــــــــــکر…
گاهی وسط خــــــــــیابان!!!
ســـــــــــردت میکنند؛ داغـــــــــت میکنند خاطـــــــــرات تمـــــــــام نمیشوند…
تمامـــــــــت میکنند